A. Wat wil Doug Wallace in beeld brengen?
Een vrijgezellenparty waarbij de feestvierders zich op een losgeslagen manier gedragen te midden van een “normale” omgeving. Het gedrag van de feestende personen in kwestie is uitdagend, onmatig en soms bizar duidelijk ook als gevolg van drankgebruik. In sommige beelden (hakken verruild voor slippers; het binnendragen van de opblaas penis; scene aan de boulevard; bij het inschenken van de drank; tijdens het eten in de cafetaria ) is ook zichtbaar dat de dames zich niet altijd even happy voelen.
B. De fotografische aspecten:
De beelden zijn spontaan genomen, uit de losse pols waarbij de esthetiek van het beeld is losgelaten. De kleuren zijn vaak primair en verzadigd. Dit alles maakt het verhaal sterker!
C. Serie van Anastasia Rudenko:
Sleutelbeeld 4: Moeder verstopt zich achter een deur terwijl vader om de hoek grijnzend naar haar kijkt; moeder in elkaar gedoken met een traan op haar wang. De dreiging en het verdriet zijn duidelijk voelbaar.
Sleutelbeeld 3: twee kindertekeningen: een met vader en moeder waarbij vader moeder met iets wil slaan. Door deze tekening is een kruis gezet. Op de andere tekening zijn bloemen getekend met eronder MAME: mamma. Het kind geeft met deze twee beelden een duidelijke boodschap: afkeuring van het geweld en troost en liefde voor mamma.
Sleutelbeeld 13: vader en moeder zijn in het gezelschap van een politieagent en moeder wijst naar vader als boosdoener terwijl vader het gebaar van “de vermoorde onschuld” maakt.
Alle beelden in deze serie zijn in zwart wit, door de onscherpte, korreligheid van e beelden en armoedige omgeving én door de scenes die zijn vastgelegd maakt de hele serie op mij een troosteloze, deprimerende indruk!