CURSUS DOCUMENTAIRE FOTOGRAFIE behorend bij het E-BOEK samen verhalen vertellen
Ik ben een liefhebber van documentaire (straat) fotografie. Mijn voorkeur gaat daarbij uit naar foto’s met een sterk verhaal en een goede technische afwerking en compositie (etc.). Denk aan Cartier Bresson. Behoorlijk beetje dubbelop dus.
“Wie ik óók ben!”
Leuke opdracht. De beperking om dit slechts in 2 dagen via beeld weer te geven was een beetje lastig, want óf het regende óf ik zag niet wat het exact uitdrukte.
En daarna, het voor mij nieuwe, om de foto’s via video weer te geven – ik houd van ontdekkingen doen – beviel me.
Al met al krijg je toch een klein inkijkje in “the one and only Meriam”
Columbaria
Toen de maatregelen rond corona van kracht werden ben ik begonnen om op kerkhoven verlaten columbaria te fotograferen en heb daarbij ook een typologische insteek gekozen. De urnen met de as zijn verdwenen en de afdekplaat is niet teruggezet. Wat resteert zijn plastic bloemetjes, potjes en allerlei andere kleine objecten. Je leert wel zoeken en kijken en je ook verbazen. Je bent pas echt overleden als er niets meer resteert dan wat anonieme prullen.
Deze serie heb in gemaakt in de duinen bij Castricum. Ik denk zelf dat de serie zwaar leunt op de vorm en dus sterk een vormserie is.
Het meeste plezier beleef ik aan straatfotografie, mensen fotograferen. Mijn volgende 2 foto’s vallen volgens de klok van Lemagny onder 2 uur: het gebogen lopende vrouwtje op de 1e foto en de 2e is een foto (ik ben het zelf) gemaakt n.a.v. de titelsong van Leonard Cohen “In my secret life”
De fotografen die ik boeiend vind zijn o.m. Joep Hijwegen (2 uur), Alan Schaller ( 3 en 4 uur) en Bruce Gilden (3 uur).
De eerste serie heeft gehangen op het Fotofesival aan de Maas; de tweede bij Foto Nationaal. Ik denk zelf dat dit series zijn die gebaseerd zijn op documentaire en soms verwijzende stillevens. Omdat ik zelden of nooit mensen fotografeer kom ik hier vaak op uit.
Foto’s behorend bij Opdracht 1
