Marijn Fidder
We zien 12 foto’s van verschillende kinderen in verschillende fasen van hun ziekte. Er zit een documentair stilleven tussen van de teddybeer. Er is niet een specifieke volgorde aan te wijzen in de serie. We zien veel pijn er verdriet in de foto’s terugkomen met spaarzame momenten van lichte vreugde. Naar mijn mening is er in de serie sprake van een persoonlijke mening van de fotograaf; de werkelijkheid is hard genoeg zoals hij is maar er worden bewust weinig momenten getoond van opluchting of vreugde. We zien documentaire portretten waarin de context in termen van andere mensen een voorwerpen een belangrijke verhalende rol spelen. Qua techniek is gekozen voor kleur, scherpte en sterke, soms centrale compositie; geen arty trucjes die zijn toegepast.
Eddy van Wessel
De serie van 12 gaat over vluchtende mensen. Op elke foto staan wel gewonden, krukken of een rolstoel. Er komen veel kinderen in de serie voor. Steeds zijn ze op de vlucht of rusten uit, of worden in auto’s geladen. Er is niet sprake van een dwingende volgorde. Technisch is de serie uitgevoerd in zwart-wit. Op een foto zien we korrel omdat dat in de nacht onvermijdbaar was. De overige foto’s zijn bijna volgens het zonesysteem ontwikkeld. De formaten van de foto’s zijn afwijkend. We zien 2:3.5 en 2:4.6 (extreme landschap); het onderwerp leidt het formaat en de uitsnede maar er is gekozen voor slechts twee formaten die overigens afwijken van hoe fabrikanten hun camera’s bouwen. Klinkt hier een mening door: ik denk van wel. De nadruk op de kinderen spreekt boekdelen. Hier wordt de onschuld bedreigd en dringende hulp en een oplossing is gewenst.
Merel Schoneveld
Het begint allemaal heel erg feestelijk met spelende kinderen en een toren die in aanbouw is. Het vuur wordt ontstoken. Na de eerste feestvreugde komt men tot het besef dat het niet helemaal goed gaat en er ingegrepen moet worden om de schade te beperken en de orde te handhaven. Het verhaal eindigt met verdriet, het observeren van de schade en het nablussen. Een verhaal dat niet goed afliep met een duidelijke tijdsvolgorde. De techniek weerspiegelt de chaos van de avond; scheve horizon; korrelig beeld en functionele bewegingsonscherpte. De keuze voor landschap en portret waar nodig. Ik denk dat de mening van de fotograaf is dat dit in de toekomst wel anders zal moeten en dat het zo in elk geval niet gaat.
