Eddy van Wessel: een vooraf bepaalde opzet, de fotograaf had een missie, nl. de wereld laten zien wat er gebeurde op dat moment. De realiteit van de omstandigheden en mensen daar ter plekke. Een serie van journalistieke waarde en misschien nog wel meer van historische waarde.
Marijn Fidder: Een integere serie met beelden die een grote betrokkenheid verraden. De titel goed gekozen vanuit het perspectief van jonge kinderen om het e.e.a begrijpelijk te maken. Naast de foto’s van ernstig ziek zijn en zware behandelingen laat ze ook beelden zien van de belevingswereld van de jonge kinderen naast hun ziek zijn.
Merel Schoneveld: Het begint met beelden waar iedereen nog in afwachting is van het vreugdevuur als er nog niets aan de hand is. Vervolgens de ontzetting over wat er gebeurt en de boel volledig uit de hand loopt. Goed om te zien dat de serie de volgende ochtend wordt afgerond met de overblijfselen en de kater van een totale ontgoocheling van het feest wat het had moeten zijn. Rest mij de vraag of de fotografe daar ook de volgende ochtend opnieuw zou zijn gaan fotograferen als de situatie niet zo desastreus uit de hand gelopen zou zijn. Het maakt de serie in dit geval wel compleet.