Foto’s in en rond het station in Arnhem.
Eerst 3 foto’s die, volgens mij, in de klok van Lemagny op ongeveer 14.00 uur staan. Foto’s met “een boodschap”:
Dan drie foto’s die ik op 15.00 uur wil plaatsen. Weergaven van “De werkelijkheid”, zonder echt objectief te zijn:
Dan, tot slot, drie foto’s waarin de vorm een hoofdrol speelt en die bijgevolg op 16.00 uur kunnen worden geplaatst:
Door het zwart/wit en het contrast komt de sfeer heel sterk naar voren. Ik vind het stuk voor stuk sprekende foto’s. Als ik heel eerlijk ben, ervaar ik slechts één foto op 3 uur, namelijk die van het meisje dat zit te appen of te mailen. De andere foto’s geven mij een gevoel van verlorenheid (2 uur). Verdwaald in troosteloosheid, in missen van een menselijke maat en geborgenheid. Verlaten en verloren. Ik ben het met je eens dat alle foto’s wel een flinke vleug ‘vorm’ in zich hebben.
Tja. Beleving is natuurlijk sterk afhankelijk van de eigen ervaringen. Bij de laatste foto staat voor mij, bijvoorbeeld, niet de vorm voorop. Ik stond eens in de invallende duisternis en kou op een leeg parkeerdek (met statief en camera, dat wel). Achter mij vertoonden een paar knullen hun kunstjes op het gure lege parkeerdek. Ze deden niets verkeerds. Van die knullen zoals op jouw foto. Korte tijd later kwam er een auto met bewakers poolshoogte nemen en die jongens wegjagen. Voor mij zijn ze dus geen stoffering maar hoofdrolspelers.
😉
Ik denk dat ik het eigenlijk helemaal met je eens ben. Ik heb alle foto’s gemaakt met, in mijn achterhoofd een project om mensen in vreemde, onmenselijke omgevingen te fotograferen. Bij de een vind ik de locatie (vorm) en bij de ander de mens (inhoud) belangrijker.
Eens met Clasien dat het zwart wit bijdraagt aan de sfeer! Mooie uitgekiende composities en toch min of meer “los” gefotografeerd. Fijne straatbeelden.
Dank voor je commentaar.