#2.3 Paula

Serie Father:

  1. Het vertelt vooral een persoonlijk verhaal.
  2. Wereld minder relevant, zie hierboven.
  3. Je kunt een eigen interpretatie geven. Daar is ruimte voor.
  4. Vind het weinig samenhangend wbt de foto’s.
  5. Presentatie spreekt mij minder aan.
  6. De serie is te persoonlijk om mij echt aan te spreken.

Serie Paris Error:

  1. Een gebeurtenis die de wereld schokte.
  2. Meer relevant aan “de wereld”, wellicht omdat ik hier zelf herinneringen aan heb over het gebeuren via nieuws en andere media.
  3. Geen eigen interpretatie, het zijn weergaven van feiten en gebeurtenissen.
  4. Weinig fotomateriaal, meer een abstracte benadering van de ervaren gevoelens.
  5. De presentatie maakt indruk, ondanks weinig fotomateriaal.
  6. Als serie spreekt het het mij meer aan dan de vorige reeks. Het maakt meer gevoelens los, ondanks de wat abstractere weergave.

#1.2 Paula

Een objectieve, registrerende foto van wat je zoal tegenkomt op de kermis.
Mijn mening is dan om te laten zien dat zo’n kermisbezoek vooral een leuke beleving moet zijn.

#2.1 Paula

Een verhalende foto
Diverse interpretaties
Documentair

Wat doen deze mensen hier. Een wat grotere groep, horen ze bij elkaar of hebben ze een gezamenlijk belang. Blijven ze op deze locatie, zijn ze in overleg en gaan ze op pad de wijk in. Ze vallen in elk geval op in hun gele hesjes.

#2.2 Paula

Eddy van Wessel: een vooraf bepaalde opzet, de fotograaf had een missie, nl. de wereld laten zien wat er gebeurde op dat moment. De realiteit van de omstandigheden en mensen daar ter plekke. Een serie van journalistieke waarde en misschien nog wel meer van historische waarde.

Marijn Fidder: Een integere serie met beelden die een grote betrokkenheid verraden. De titel goed gekozen vanuit het perspectief van jonge kinderen om het e.e.a begrijpelijk te maken. Naast de foto’s van ernstig ziek zijn en zware behandelingen laat ze ook beelden zien van de belevingswereld van de jonge kinderen naast hun ziek zijn.

Merel Schoneveld: Het begint met beelden waar iedereen nog in afwachting is van het vreugdevuur als er nog niets aan de hand is. Vervolgens de ontzetting over wat er gebeurt en de boel volledig uit de hand loopt. Goed om te zien dat de serie de volgende ochtend wordt afgerond met de overblijfselen en de kater van een totale ontgoocheling van het feest wat het had moeten zijn. Rest mij de vraag of de fotografe daar ook de volgende ochtend opnieuw zou zijn gaan fotograferen als de situatie niet zo desastreus uit de hand gelopen zou zijn. Het maakt de serie in dit geval wel compleet.

#3.5 A Paula

Onder invloed van veel drank en waarschijnlijk ook de invloed van de groep als zodanig waar niemand wil “achterblijven” in zijn gedrag, zijn naar mijn mening de uitspattingen tijdens het vrijgezellenfeest in beeld gebracht.

Snapshotachtig en recht voor z’n raap gefotografeerd, wat wel past bij het onderwerp. Geen technische hoogstandjes, dat zou wellicht ook helemaal niet passen bij deze serie.

#3.3 Paula

Een kleine associatieve serie samengesteld uit recent gemaakte beelden. Intuitief gefotografeerd, zoals ik zo vaak doe. Zelf zie ik daar gebeurtenissen en gevoelens in terug. Benieuwd of anderen er ook iets in zien of dat het wellicht te persoonlijk is en mijn onderbewustzijn en associaties voor anderen niet tot uitdrukking komen in deze foto’s.

Sowieso is deze opdracht erg leerzaam, het maakt dat je anders naar je werk gaat kijken en hopelijk ook in de komende tijd gaat helpen om meer documentair te gaan fotograferen.

#1.4 Paula

korte impressie van 2 dagen.

eerste dag een fietstochtje in de regio , tweede dag op pad met trein en fiets naar een van mijn dochters voor een kort verblijf in hun huis tijdens de vakantie. Op pad in die mooie landelijke omgeving. Het zijn wel kleine bestandjes geworden zie ik, nou ja…het gaat om het idee en de uitvoering 🙂

#3.2 A Paula

Mijn keuze voor de foto’s van Helen van Meene: 1 * 3 * 9

Sleutelfoto nr. 9 omdat die bij mij het meest puur en sereen overkomt. De serie zou ik verhalend willen noemen en roept emotie op. Titel: “Zien”…juist omdat ze niet naar de beschouwer kijken, maar zichzelf lijken te zien met hun gesloten ogen. Ze kijken wellicht naar hun eigen ik.

#1.3 Paula

Ongeveer 2 uur, de boodschap, de individualistische maatschappij met als gevolg vereenzaming.
3 uur, de wereld, ontspanning en hobby.
4-5 uur, materie en vorm.

Fotografen die mij inspireren: Eli Dijkers, vanwege zijn eigenzinnige stijl en Matt Stuart, straatfotograaf, vanwege de humor in zijn werk.