Categorie: # 5.3

Het stilleven in de documentaire fotografie

A.

De meerwaarde van deze stillevens voor het gehele documentaire project “Leaving home” ligt in het feit dat deze foto`s allemaal iets zeggen over het bruisen van het leven van Chilli thuis (2,3,4,6), de droefheid over het afscheid (5), de hoop op verbinding die er nog is nu ze weg is(1).

B.

soort stilleven: geplaatst in het geheel van het documentaire project vind ik alle foto`s documentair. Ze zijn in het geheel van de documentaire geplaatst als iets zeggend over het  leven thuis, het afscheid(sfeestje). Als ze niet in de drieluiken zouden staan maar op zichzelf vind ik foto 2, 3, 4 en 5 een verwijzende functie hebben. Je kunt, los van de documentaire, zelf een verhaal verzinnen bij deze foto`s.

C.

Drieluik van moeder, plakwimpers, vader: De portretten van vader en moeder geven hun gevoelens weer over het afscheid van hun dochter Chilli die het huis heeft verlaten. Moeder legt zich verdrietig neer bij het vertrek; vader kan zijn emoties niet de baas en laat zijn tranen de vrije loop en dit alles rondom de kunstwimpers die door dochter op een schaaltje zijn achter gelaten.

Het drieluik:

Wat ik er in zie is berusting, het is wat het is. Ontdaan van alle opsmuk, de wimpers. De tranen houd je er toch niet mee tegen. Het zelfportret van de fotograaf geeft zijn oprechte gevoelens weer, zonder al te sentimenteel te zijn.

de 1e gekozen foto: bloemen-tafeltje: zie ik als een verwijzing

de 2e gekozen foto: afvalemmer: zie ik als een verwijzing

de 3e gekozen foto: Engelse vlag-buiten: zie ik als documentair

Foto met de verwelkte bloemen op het tafeltje: Als een afscheid, niets is blijvend. Het einde van het voltallige gezin dat samen leeft en woont. De dochter staat op het punt haar ouderlijk huis te verlaten. Aan alles in een mensenleven komt een eind. Het afscheid nemen speelt naar mijn idee een grote rol in deze fotoserie.

Foto met de afvalemmer: de baldadigheid en wellicht opstandigheid van een opgroeiende puber (zoon). Relevant naar mijn idee, gezien de levensfase waarin het gezin zit en de gevoelens die daar bij komen kijken, zowel bij ouders als bij de jeugd in hun ontwikkeling.

Foto met de Engelse vlag in beeld: geeft de nationaliteit van de persoon aan en de woon/werk omgeving van de fotograaf. Een stukje buitenshuis wat de serie compleet maakt.

Het was toch interessanter dan ik had gedacht! Met name de stilistische vorm (Weston en Westhworth)spreekt me aan.
Opdracht serie Home: mijn keuze zijn de volgende foto’s
1. Geblindeerde ramen en capuchon op: afgesloten en focus op de studie
2. Tafel met hapjes, drankjes, ws. haar verjaardagsfeestje, maar zo te zien nauwelijks gasten: heeft niemand interesse, is er geen aansluiting?
3. Masker, half erop gesmeerd, ‘lege’ ogen: me mooi maken maar waarom zou ik het doen, wie ziet mij!
4. Twee personen op de bank, naar elkaar toe gericht: er is contact
5. Verdriet, haren los, opgeplakte wimpers: er is wat gebeurt, waar/wie ben ik?
6. Alles ingepakt, haren keurig gevlochten, verzorgde kleding: er is een keuze gemaakt, ze vertrekt.
7. De wimpers afgelegd: ik hoef me niet meer anders voor te doen dan ik ben.

Het soort stilleven (nog best lastig, ben benieuwd naar mening van anderen):
De nrs 1, 4, 7 duid ik als verwijzend
De nrs 2, 3, 5, 6 duid ik als documentair

Betekenis van het laatste drieluik van de serie én het toevoegt aan de portretten:
Hun dochter slaat een andere weg in, ze heeft gekozen, doet al wat meer wat ze zelf wil. De moeder legt zich erbij nee, de vader kijkt verdrietig naar de toekomst. Door de uitingsvorm van de ouders kon ik de laatste foto van de dochter anders interpreteren: ze zit daar alsof ze zich afvraagt of het wel de juiste keuze is geweest: ze kijkt niet bepaald blij of vol elan.