Nog even terug naar een eerdere opdracht die voor mij nog open stond en waar ik inmiddels werk voor heb kunnen maken.
Het is een selectie van 4 straatfoto’s met als samenhang: Beeldrijm
Een leuke bezigheid en uitdaging om hier mee aan de slag te zijn, het smaakt naar meer! Rustig rondlopen en kijken wat zich zoal voordoet. Leuke situaties en vooral overeenkomsten in herhalende dingen, kleuren, bewegingen, schaduwen enz.
(als je naar het dashboard gaat, dan naar media en bibliotheek, kun je het beter bekijken)
Uit de lange lijst van documentaire fotografen heb ik gekozen voor Ingeborg Everaerd. Haar werk spreekt mij zeer aan vanwege de voelbare connectie met de door haar gefotografeerde personen.
Wat ik er in zie is berusting, het is wat het is. Ontdaan van alle opsmuk, de wimpers. De tranen houd je er toch niet mee tegen. Het zelfportret van de fotograaf geeft zijn oprechte gevoelens weer, zonder al te sentimenteel te zijn.
Foto met de verwelkte bloemen op het tafeltje: Als een afscheid, niets is blijvend. Het einde van het voltallige gezin dat samen leeft en woont. De dochter staat op het punt haar ouderlijk huis te verlaten. Aan alles in een mensenleven komt een eind. Het afscheid nemen speelt naar mijn idee een grote rol in deze fotoserie.
Foto met de afvalemmer: de baldadigheid en wellicht opstandigheid van een opgroeiende puber (zoon). Relevant naar mijn idee, gezien de levensfase waarin het gezin zit en de gevoelens die daar bij komen kijken, zowel bij ouders als bij de jeugd in hun ontwikkeling.
Foto met de Engelse vlag in beeld: geeft de nationaliteit van de persoon aan en de woon/werk omgeving van de fotograaf. Een stukje buitenshuis wat de serie compleet maakt.
Even teruggegaan naar deze opdracht, nog niet eerder aan toegekomen, maar het sluimerde wel om een associatieve serie samen te stellen met wat oudere beelden. Door het volgen van deze lessen merk ik dat ik er beter over na begin te denken hoe je een serie moet samenstellen, die inhoudelijk ook iets te vertellen heeft. Het is een persoonlijke serie geworden van gebeurtenissen, familie, gevoelens, verleden en verwerking. De titel is zo gekozen omdat mijn ervaring is dat binnen een familie, ervaringen en gebeurtenissen uit het verleden bij de ene persoon soms vergeten worden en bij de ander een onuitwisbare herinnering achter laat. Rest mij nog op te merken dat ik veel leer van deze lessen en oefeningen!
Niet al deze foto’s zijn verticaal, maar blijkbaar wordt dat automatisch zo weergegeven, desondanks is het denk ik duidelijk genoeg.
Hieronder nog even de reeks zoals het bedoeld was, met verticale en horizontale beelden. Wordt dan wel weer erg klein weergeven. Ik kwam erachter dat als je naar de mediabibliotheek gaat, je de foto’s van iedereen in wat groter formaat kunt bekijken.
Hans van der Meer: stad, verhalend doordat het een uitgebreide serie is, ontstaan door zijn benadering van het onderwerp. Realistisch, maar vooral registrerend.
Rudie Kleingeld: natuur, esthetisch, persoonlijk ook doordat het licht een belangrijk element in zijn werk is, ontstaan door zijn oogaandoening las ik.
Bas Meelker: natuur, esthetisch, realistisch. Hoewel zeer vakkundig voor mij teveel kalenderplaatjes.
Mijn keuze: het werk van Saskia Boelsums. Ik ken ook haar eerdere werk van wat langer geleden, zodat ik dat kan vergelijken met het werk wat zij tegenwoordig maakt. Hoewel haar vroegere werk hetzelfde uitgangspunt had, heeft zij zich in de loop der jaren steeds verder ontwikkelt en is haar werk meer verworden tot unieke foto’s of eigenlijk kunstwerken die het midden houden tussen fotografie en schilderkunst. Ze werkt uiterst precies totdat het helemaal naar haar zin is. In het echt en in het groot echt verbluffend om te zien. Op een website komt dat toch minder tot zijn recht. Haar werken spreken mij aan omdat zij een geheel eigen interpretatie weet te geven aan haar fotografie. Ook te danken aan beeldbewerking, maar dat is in deze tijd geen unicum meer.
Mijn benadering is meestal gevoelsmatig op het moment zelf, ingegeven door sfeer en soms ook gemoedstoestand. De inspiratie ontstaat als vanzelf als ik in de natuur ben. Terschelling is voor mij zo’n plek waar ik graag kom en dit beeld is gemaakt. In de winterperiode als er weinig toeristen zijn en de stilte op het eiland voelbaar is. Mijn beelden zijn meestal esthetisch en met regelmaat in zwart-wit, er gaat dan naar mijn idee een soort oerkracht vanuit, wat mijn beleving van het moment goed weergeeft. Op zich realistisch, maar door de sfeer en bewerking met een persoonlijk tintje.
Een jongvolwassene die met een rustige blik in de camera kijkt. De toekomst nog voor zich, vol vertrouwen en onderweg in het leven om haar eigen pad te kiezen.
