Pagina 24 en volgende van deze publicatie laat een aantal foto’s zien van een van mijn langlopende projecten. Mijn bedoeling staat beschreven op de eerste pagina. Ik ben al fietsend door het landschap op zoek gegaan naar molens met een bedreigde omgeving. Het resultaat lijkt me het meest hebben van een portfolio maar wel met typologische trekjes.
https://www.fotografie.nl/post/oproep-tot-inzenden-fotowedstrijd-vogels?fbclid=IwAR35oByftNfbZZX2q2goGQS4nlmptOj83FWwJ8QHyLb2ZC-3IycNv8RVyLI
#2.4 Meriam Aangespoeld verleden
Deze serie (portfolio) “Aangespoeld Verleden” heb ik gemaakt toen er een paar jaar geleden een schip uit de vorige eeuw in de Rijn bij Emmerik, door de lage waterstand, bloot kwam te liggen. Ik was net begonnen met de fotografie en dit lokte me wel.
In het water en op het strand lag het een en ander aan rommel, roest, kledingstukken en veel meer. Hoe triest dit ook is tov de vervuiling in de natuur, ik kon ook niet om de schoonheid van het verval heen. Die dubbele laag, daarom heb ik ervoor gekozen.
#2.4 Ben
Deze serie heb ik gemaakt om de gevolgen van de pandemie voor mijzelf in beeld te brengen. Niet alleen in de zin van de negatieve consequenties, maar ook de positieve en hoopvolle aspecten. Het is eigenlijk een dagboek waarin ik wil laten zien hoe ik me voel (1e foto), wat ik er aan doe om te “overleven” (2e tot en met 4e foto), hoe de gezamenlijke kerstviering wordt beperkt (5e foto) en hoe vaccinaties hoop kunnen geven voor de nabije toekomst (6e foto).
Ik heb eerst op papier uitgewerkt wat ik wilde laten zien en hoe en ben daarna aan de slag gegaan. Elk beeld is samengesteld uit meerdere foto’s.
#1.2 Jan Timmermans
Best een lastige opdracht. Je moet er goed bij nadenken…
De eerste foto is in de categorie objectief en bin de tweede foto heb ik getracht er een opvatting in te leggen door het moment en de kadrering.
#2.2 Ben
De foto’s van Eddy van Wessel zijn volgens mij gemaakt met de intentie om de wereld te laten zien van de IS-families die op de vlucht zijn. Dat betekent dat ze primair als invalshoek hebben Boodschap en De Wereld. Maar ik kan er niet om heen dat de vorm hier ook een belangrijke rol speelt, omdat Eddy voor zwart/wit beelden heeft gekozen. Weliswaar met het doel om de boodschap indringender te laten overkomen. De gedrevenheid om deze beelden vast te leggen komt uiteraard vanuit het IK.
De beelden van Marijn Fidder hebben als invalshoek om een boodschap over te brengen over het leed dat kanker mensen toebrengt. Maar omdat ze zich realiseert dat ze de dood van een klasgenote niet heeft verwerkt, blijkt dat toch vooral de IK invalshoek te zijn.
De reportage van Merel Schoneveld zit volgens mij vooral in de hoek van De Wereld. Laten zien waartoe mensen in staat zijn en wat dat met zich meebrengt voor anderen.
#2.1 Ben
De wandeling om aandacht te vragen voor het klimaat voerde langs Kasteel “t Nijenhuis. Daar konden de actievoerders wat verpozen. Dit beeld trof mij vanwege de tegenstelling die het oproept.
#2.3 André Bergmans.
| Father | Paris Error | |
| Documentaire Fotografie kan gezien worden als verteller over de ‘wereld’. WAT vertelt elke serie ? De vraag zou je ook kunnen lezen als: In hoeverre laat de serie ruimte voor een eigen interpretatie ? Je mag de vraag ook lezen als: wat vind je ervan HOE de fotograaf de serie heeft uitgewerkt ? | De serie laat veel ruimte voor eigen interpretatie. Er is geen duidelijke tijdsvolgorde aan te wijzen. De kijker mag zelf de verbanden tussen de verschillende foto’s leggen. De serie eindigt bijvoorbeeld met de foto van een kind. De relatie van het kind tot de vorige foto’s. Duidelijk is dat de serie gaat over iets dat tijdens de tweede wereldoorlog is gebeurd en te maken heeft met transport en gevangenschap. Foto’s van voorwerpen kunnen daarmee in verband worden gebracht en ook de foto’s van landschappen. De totale serie heeft een dreigend karakter. | De serie volgt de getuigenverklaring aan de had van enkele woorden zoals: vuurwerk. De tekst is essentieel en leidend. Er zit geen strakke tijdsvolgorde in de serie. De serie is eenduidig te lezen. |
| In hoeverre vind jij de serie relevant voor de ‘wereld’ ? | Het overdenken van historische gebeurtenissen is relevant voor de wereld. Sommige onderwerpen uit de geschiedenis kunnen niet genoeg overdacht worden. Het gaat hier over een persoon en het is bijna een familiegeschiedenis. Maar een individu staat in dit geval ook voor velen. | Het is zeker relevant voor de wereld om te weten hoe de slachtoffers en teoschouwers zich gevoeld hebben. De toeschouwers spreken ook voor de slachtofers. |
| In hoeverre is de serie dwingend van betekenis ? | De serie laat een beklemd gevoel achter met een onderliggende boodschap maar de interpreatie is niet echt dwingend tot in de details. | De serie is vrij eenduidig qua betekenis. In het begin bij de eerste foto’s is nog ruimte voor associatie. |
| Wat vind je van de (fotografische) uitwerking van de serie ? | De serie is uitgewerkt in kleur en zwart/wit. Uitgewerkt in haarscherpe foto’s en vage polaroid foto’s. Meestal worden de foto’s een voor een gepresenteerd maar soms als een tweetal. Tekst speelt een belangrijke rol in de serie en is vaak hoofdonderwerp. De kijker wordt geacht de tekst te lezen om er achter te komen dat het steeds over dezelfde man gaat. Fotografisch-technisch is er weinig samenhang; inhoudelijk deste meer. | Tekst als context en verklaring, afgewisseld met beelden. Het is voor de kijker geen speurtocht geworden. |
| Wat vind je van de presentatie van elke van de series ? | Zie boven | Zie boven |
| Eventuele opmerkingen over één of meerdere series | De titel van de serie is bij mij nog niet 100% duidelijk. |
#2.3 Meriam over de serie van Gabriëlle de Kroon en Willem Populier
1. WAT vertelt elke serie ?
Parijs: Een verslag dat de ‘afstand’ tot het gebeuren eerst toont maar wat steeds meer dichterbij kwam tot aan schijnbaar onoplosbare emotionele puzzelstukjes toe.
Father: bewijzen over zijn gevangenschap ttv WOII, veel is vervaagd, het toont weinig of niets van wie iemand ís.
2. Relevant voor de ‘wereld’ ?
Parijs. Wees je bewust, het onvoorstelbare kan je zomaar overkomen en je leven op de kop zetten. Het leven is niet maakbaar, voorspelbaar, beheersbaar.
Father: de laatste foto met het jongetje dat wat verlegen, ogenschijnlijke kwetsbaar de wereld inkijkt, zou ik kunnen interpreteren als dat hij het verleden van zijn vader heeft aangevoeld, ook een vorm van gevangenschap.
3. In hoeverre is de serie dwingend van betekenis, is er ruimte voor eigen interpretatie ?
Parijs. Is aanvankelijk niet dwingend, maar dat verandert geleidelijk door het aantal foto’s en de opbouw daarin, tot aan geen eigen interpretatie
Father: veel interpretatie, omdat er zoveel is waarvan ik niet kan bevatten wat het betekent
4. De (fotografische) uitwerking van de serie ?
Parijs. Ik snapte het in het begin niet, bezag het analytisch, zocht naar verklaringen. En dat veranderde richting gevoel in de loop van de foto’s. Ik denk dat ik erin het begin aan voorbij zou kunnen hebben lopen ivm het analytische. Dank zij de opdracht in deze DF ben ik er in gedoken.
Father: ik krijg er geen vat op, er is zoveel leegte, maar misschien is dat wel waar het om gaat.
5. Wat vind je van de presentatie van elke van de series ?
Parijs: Willem laat niet de feitelijke beelden zien van de terroristische aanslag in Parijs van 2015, maar onze abstracte en bijna onaanraakbare gevoelens vanuit beelden op afstand naar dichter bij de persoonlijke beschouwing. En dan als laatste foto’s waarop het leven gewoon doorgaat – ogenschijnlijk.
Father: grotendeels ongrijpbaar voor mij. Heb wel iets van hoe heftig dat moet zijn geweest, maar het komt tegelijkertijd niet echt binnen.
#1.4 André Bergmans
Eindelijk die kleine video over wat ik zie en wat me raakt. Ik ben benieuwd wat dit zegt over mij. Wel een oefening om wat vaker te doen.
#2.2 André Bergmans
Marijn Fidder
We zien 12 foto’s van verschillende kinderen in verschillende fasen van hun ziekte. Er zit een documentair stilleven tussen van de teddybeer. Er is niet een specifieke volgorde aan te wijzen in de serie. We zien veel pijn er verdriet in de foto’s terugkomen met spaarzame momenten van lichte vreugde. Naar mijn mening is er in de serie sprake van een persoonlijke mening van de fotograaf; de werkelijkheid is hard genoeg zoals hij is maar er worden bewust weinig momenten getoond van opluchting of vreugde. We zien documentaire portretten waarin de context in termen van andere mensen een voorwerpen een belangrijke verhalende rol spelen. Qua techniek is gekozen voor kleur, scherpte en sterke, soms centrale compositie; geen arty trucjes die zijn toegepast.
Eddy van Wessel
De serie van 12 gaat over vluchtende mensen. Op elke foto staan wel gewonden, krukken of een rolstoel. Er komen veel kinderen in de serie voor. Steeds zijn ze op de vlucht of rusten uit, of worden in auto’s geladen. Er is niet sprake van een dwingende volgorde. Technisch is de serie uitgevoerd in zwart-wit. Op een foto zien we korrel omdat dat in de nacht onvermijdbaar was. De overige foto’s zijn bijna volgens het zonesysteem ontwikkeld. De formaten van de foto’s zijn afwijkend. We zien 2:3.5 en 2:4.6 (extreme landschap); het onderwerp leidt het formaat en de uitsnede maar er is gekozen voor slechts twee formaten die overigens afwijken van hoe fabrikanten hun camera’s bouwen. Klinkt hier een mening door: ik denk van wel. De nadruk op de kinderen spreekt boekdelen. Hier wordt de onschuld bedreigd en dringende hulp en een oplossing is gewenst.
Merel Schoneveld
Het begint allemaal heel erg feestelijk met spelende kinderen en een toren die in aanbouw is. Het vuur wordt ontstoken. Na de eerste feestvreugde komt men tot het besef dat het niet helemaal goed gaat en er ingegrepen moet worden om de schade te beperken en de orde te handhaven. Het verhaal eindigt met verdriet, het observeren van de schade en het nablussen. Een verhaal dat niet goed afliep met een duidelijke tijdsvolgorde. De techniek weerspiegelt de chaos van de avond; scheve horizon; korrelig beeld en functionele bewegingsonscherpte. De keuze voor landschap en portret waar nodig. Ik denk dat de mening van de fotograaf is dat dit in de toekomst wel anders zal moeten en dat het zo in elk geval niet gaat.
