Eddy Wessels wil dat het verhaal niet van de voorpagina verdwijnt. Hij heeft een vooropgezet plan met een doel. Hij brengt een boodschap waarbij hij laat zien welke ellende er gaande is. Een verhaal wat we niet mogen vergeten. De vorm, het zwart wit geeft extra impact aan het verhaal.

Heel persoonlijk is het verhaal van Marijn Fidder. Het ligt heel dicht bij haar en het is bijzonder dat ze daarom dit onderwerp heeft gekozen. Op integere manier laat ze het verhaal van de zieke kinderen zien. Haar innerlijke gevoelens heeft ze weergegeven in een aangrijpende serie.

Merel Schoneveld was die avond op de juiste plek en heeft geen moment getwijfeld of ze haar camera wel zou pakken om dit nieuwsitem vast te leggen. Het gebeuren had grote impact op de omstanders en veroorzaakte beroering in het hele land. Ze voelde haarfijn aan dat dit gebeuren wereldnieuws zou worden.

Naar aanleiding van de eerste opdracht in het cursusboek DF plaats ik de volgende foto’s.

Bij deze foto het criterium ‘verhalen vertellen’.

Criterium deze foto: ‘persoonlijke verbinding’.

Criterium: ‘het gaat indirect over mensen’.

Ik hoop dat dit de manier is waarop je uitwerking van opdrachten moet plaatsen.
Groet, Ron den Breems.

De fotograaf laat een aantal foto’s zien van een vrijgezellenfeestje, waarbij de deelnemers verkleed zijn. Mogelijk onder invloed van de groep en of alcohol komen tot ontremd gedrag.

Het zijn recht voor zijn raap foto’s. Hoge ISO, groothoeklens en maken, omdat het moment zo weer voorbij is.

#3,5B

Foto 3. De kindertekening waar zoveel verdriet en machteloosheid in zit. Het kruis symboliseert voor mij dat het kind zijn vader wegkruist.

De beeldstijl van de foto’s:

Het gaat over geweld tov vrouw en kind. Angst en alcohol

Zomeravond in het Spoorpark in Tilburg. De meisjes worden betrapt als ze op de uitkijktoren een dansje doen. Het Spoorpark is hun achtertuin en ze vinden het leuk om daar een dansje op te nemen om op Tik Tok te plaatsen.

Optie 1 Twee dagen om het broodje te bakken

Vier foto’s waarbij volgens mij de vorm voorop staat. De eerste drie foto’s heb ik gemaakt in de haven van Harlingen. De laatste foto in het museum dorp Orvelte.

Sequentie

Deze sequentie heb ik gemaakt voor een opdracht van de club waar ik lid van ben over voedsel.

Volgens mij is dit een typologische benadering. Bij het maken van deze foto’s daar niet bewust bij stilgestaan. Wat deze benadering wel voor waarde heeft gehad is dat ze vanuit hetzelfde standpunt zijn genomen en dat de kleuren bijna gelijk zijn. Alleen foto 2 is enigszins afwijkend van grootte en kleur.

Ik heb een poging gedaan om 3 foto´s te zoeken die passen in de klok van Lamagny.

Mijn serie uit de 10 foto’s van Hellen van Meene is de volgende volgorde, 4-5-8-7-6. Het is een documentaire serie. Titel die ik em zou geven is Groei. het geeft voor mij de groei van puber naar adolescent weer. De jongen (4) en het meisje (5) geven m.i. een stuk verlegenheid en verveling weer. Foto 8 de onzekerheid over de verandering van het lichaam. Relaties die er zijn soms echter snel weer over gone by the wind. Foto 6 de jonge vrouw in een vervallen huis met een open raam, de weg naar de volwassenheid ligt open echter wat zal het brengen, de onzekerheid is te zien in houding en in mimiek en de blik in de ogen. Foto 6 is voor mij de sleutelfoto, de onzekerheid die er van uitgaat.

Fotograaf John Lambrichts, ik heb hem gekozen omdat hij met deze serie de stad, in dit geval Maastricht, van een andere kant laat zien. Dat er een keerzijde is aan de schittering en glans die er overdag vaak is. Er zijn mensen onderweg op zoek naar een slaapplaats en dat geeft hij m.i. goed weer met zijn serie Maastricht Centrum.

Dit is een greep uit de serie een dag uit het leven van … Deze drie foto’s hebben de thematische samenhang muziek. De geportreerde speelt zelf muziek in verschillende bandjes, hiernaast heeft hij een uitgebreide collectie lp’s variërend van 78, 33 en 45 toeren met bijpassende draaitafels.

Misschien wel wat een gemakkelijke samenhang, wij zijn beiden liefhebbers van blues vandaar gekozen voor foto’s, gemaakt in het C + B museum in Grolloo, Drente. Samenhang is hier ook de muziek, de piano heeft Herman Brood nog op gespeeld in de tijd dat hij bij deze blues band was.