Ik heb met belangstelling de verschillende aangereikte fotografen bekeken en de stijlen ontdekt – nooit zo bij stil gestaan! Ik pas waarschijnlijk het meest bij Awoiska van der Molen (prachtige voornaam trouwens).
Ik ben geen landschapsfotografe, maar als ik me ergens bij thuis zou voelen zou dat Rudie Kleingeld zijn: zwart wit, de uitgestrektheid, de schoonheid van de natuur; het pure naakte. En bij Saskia Boelsems met name die foto’s waarin ze scherp en wazig combineert; het esthetische aspect vind ik mooi, het sfeertje, de zachtheid.
Nu verder met 5.3….het stilleven, ben benieuwd want het is niet direct mijn ding.
#5.2 André Bergmans
Ik maak niet zoveel landschapsfoto’s maar ik zou graag werken in het segment: (stad/land), kritisch, realistisch. Daarom heb ik een van mijn foto’s gekozen om dat duidelijk te maken. De vier fotografen heb ik geplaatst volgens de bijgesloten afbeeldingen. Ik heb nog niet een landschapfotograaf die ik zou willen toevoegen.
#5.1 Het subjectieve portret
Een geënceneerde foto van mezelf. Mijn opzet was om hier uit te beelden hoe ik ‘gevangen zitten’ ervaar, dit naar aanleiding van de titelsong ‘In my secret life’ van Leonard Cohen.
#4.2 Ik heb een interessant idee…..
Mijn idee is om een serie te maken over de harp als muziekinstrument met daarin als hoofdpersoon harpiste X
Ikzelf heb na tientallen jaren piano een aantal jaren geleden gekozen voor de harp waar ik veel meer mee verbonden bleek te zijn. Het brengt me dichter bij mezelf. Muziek is de tegenhanger in alle druk die we ervaren, in loskomen van je denkmodus, in de vorm voorbij het digitijdperk. Het raakt aan je gevoel, aan verbondenheid en vrijheid, het is oordeelvrij.
Wat ik in beeld kan brengen is bijvoorbeeld de harpstudio, muziekboeken, mijn harpdocente, de lessen aan mij en anderen, de ondersteuning bij zieken, bij meditatiesessies, en ook waar zij met haar harp deel uitmaakt van de harmonie, de muziekband en andere optredens (soms in bijpassende kledij). Misschien kan ik ook nog iemand vinden die kundig is in het repareren en/of vervaardigen van een harp.
Ik laat het aan wat zich aandient over.
Ik kan door de keuze voor de muziek mijn hart volgen, mensen in hun beleving én materie in beeld brengen. Ik stel me voor dat ik hier 3 maanden voor uittrek.
#4.1 Cruciale Hoogtepunten tussen 1972 en 2000
De liefde, de natuur, een geleerde, een innerlijke reis en het boeddhisme….wat heb ik ze leren kennen en wat heeft het me gevormd; stuk voor stuk X…… !!
#3.5 Sleutelbeeld en Beeldstijl
Opdracht A: Beeldstijl Dougie Wallace
WAT: Hij laat jonge mensen zien die zich vrolijk, vrij, los, ongegeneerd open en bloot tussen de overige grijze groep mensen beweegt, die daar overigens niet van opkijkt.
HOE: Kenmerken zijn de verschillen in kleding: kleurrijke rozerode ‘verkleedkleren’ tegenover standaard grijszwart, billen/borsten/geslacht bloot, vette patat, foto’s frontaal en van dichtbij genomen.
Opdracht B: Fotowerk Anastasia Rudenko
Pffff….wel pittig en verdrietig.
Mijn sleutelfoto’s zijn 2-5-7
Overwegingen bij 2: houding en wijze van aanraken;
bij 5: geweld bij kind zonder ingrijpen van de 2e volwassene;
bij 7: een oudere volwassene verstopt zich
Drie kenmerken van de beeldstijl van deze serie: korrelig zwart-wit in armzalige thuissituaties
#3.4 Vormserie
Te leuk om zelf wat in elkaar te fröbelen met wit papier.
Associatie
#3.3 Meriam Mijn asociatieve serie
Ik besef door je uitleg dat ik geen type ben voor de typologie: ik moet me dan systematisch teveel aan eenzelfde uitgangspunt houden en dat past niet bij me. Een dwarsdoorsnede is dus niks voor mij, maar associëren past me beter. De serie die je hier ziet heb ik samengesteld uit mijn archief, maar ik ga hierna zeker aan de slag om vanuit een beeld, gevoel of gedachte meer associatieve series te maken. Is leuk en boeiend hoe het een uit het ander gaat voortvloeien.
De foto’s heb ik gekozen omdat we in een lastige samenleving leven waarin afstand groeiende is. In gedachten voeg ik er een omarming als afsluiting en hoop aan toe.
#3.3 Meriam: Mijn associatieve serie
Ik besef door je uitleg dat ik geen type ben voor de typologie: ik moet me dan systematisch teveel aan eenzelfde uitgangspunt houden en dat past niet bij me. Een dwarsdoorsnede is dus niks voor mij, maar associëren past me beter.
Ik heb dit tweeluik samengesteld uit mijn archief, maar ik ga zeker in de toekomst veel meer doen met associëren – het lijkt me boeiend iets dergelijks bewuster te maken.
Mijn associatie van foto 1 naar foto 2: hoe dichter na bij je iets meemaakt, des te meer de emotie zichtbaar is. Hoe verder weg des te afstandelijker/gevoellozer het wordt.
#3.2 Meriam: Mijn serie uit de 10 foto’s van Hellen van Meene
Ik kies voor de nummers 2-6-10-9 en zie dit als een documentaire serie
De titel die ik er aan geef is: “Verloren”
De ogen als zetel van de ziel, ogen vertellen een boodschap – de ogen van de meisjes tonen dof, kijken niet onbevreesd de toekomst in. De jongevrouw op nr 9 sluit haar ogen, kan zij het niet meer aan-zien, wil zij haar gevoelens niet meer laten zien of niet meer zien wat er gebeurt?
De sleutelfoto is foto 6 en wel door de tegenstelling van het meisje en het open raam. Het raam interpreteer ik als vrije ruimte, maar haar passieve pose, de stand van haar handen en benen, de blik in haar ogen, haar lange benen bloot maar wel een bloesje aan, en dan de rauwe/ruwe omgeving. Het raam staat voor ‘vrijheid’ maar haar pose toont passiviteit – de eigen wil gebroken.
Wat uit al de 10 foto’s niet kon plaatsen is foto 7. Misschien kun je een tip geven!
Deze foto van Guido Pelgrim heb ik gekozen omdat ik weet dat hij goede sprekende foto’s maakt. Bij deze foto is de houding zo sprekend is, plus het zwart-witte wat eenduidigheid voor mij inhoudt. Hierdoor verbeeldt deze foto een persoon die zeer gelovig is en diep en intens bidt – afgesloten van alles om hem heen.