CURSUS DOCUMENTAIRE FOTOGRAFIE behorend bij het E-BOEK samen verhalen vertellen
Mijn keuze voor de foto’s van Helen van Meene: 1 * 3 * 9
Sleutelfoto nr. 9 omdat die bij mij het meest puur en sereen overkomt. De serie zou ik verhalend willen noemen en roept emotie op. Titel: “Zien”…juist omdat ze niet naar de beschouwer kijken, maar zichzelf lijken te zien met hun gesloten ogen. Ze kijken wellicht naar hun eigen ik.
Fotografen die mij inspireren: Eli Dijkers, vanwege zijn eigenzinnige stijl en Matt Stuart, straatfotograaf, vanwege de humor in zijn werk.
Dit vind ik een pittige opdracht. Ik constateerde dat ik bij voorkeur foto’s met een boodschap maak en graag seriematig werk. Ook heb ik een haast obsessieve hekel aan foto’s die esthetisch niet goed voelen.
Drie fotografen die me bijzonder boeien: twee op 2 uur: Steve mcCurry en Stephan Vanfleteren en één op 3 uur: Vivian Maier. Helaas: geen fotograaf op 4 uur! (misschien te kortzichtig?)
3 foto’s voor de eerste opdracht
Voor deze opdracht koos ik voor een registratieve/objectieve foto, gemaakt in de slijterij bij ons in de buurt
Vervolgens laat ik zien wat drank doet met jou/ je concentratie als je midden overdag al zoveel flessen nodig hebt……
Deze 3 foto`s koos ik uit mijn portfolio bij de opdracht horend bij paragraaf 1.1
Met dank aan André Bergmans heb ik het digitale boek op een aantal taalfouten gecorrigeerd en is er hier en daar de tekst veranderd en daardoor duidelijker geworden. Bovendien zijn er enkele linkjes toegevoegd en een niet goed werkende link aangepast. Iedereen die geregistreerd staat als gebruiker van het boek krijgt een nieuwe link toegestuurd om het vernieuwde boek te downloaden.
Ik heb gedurende enkele maanden mijn harplerares gevolgd in haar vele activiteiten. Ben begonnen met haar studio, vervolgens haar les aan een individuele leerling, een samenspeelles, begeleiding bij yoga, muzikale begeleiding in de kerk, individuele ondersteuning, opnames voor de band waarin ze speelt en tenslotte het optreden van deze band. Hiermee is haar werk niet geheel voltallig; in onze agenda’s kregen we dat niet rond.
Oorspronkelijk had ik het idee om een onderscheid te maken tussen zwart wit voor het materiële deel – zoals bijv. het vervoer van de verschillende harpen – en kleur voor het overige. In de uiteindelijke afwerking heb ik alles in kleur gedaan omdat dat toch beter matchte. In die nabewerking kwam ik achter een aantal andere zaken waarover ik beter van te voren had kunnen nadenken zoals maatvoering en licht. Belangrijke leerpunten.
Uit de veelheid aan foto’s heb ik er uiteindelijk 45 geselecteerd waarvan ik er hier een heel kleun aantal laat zien.
Het was voor mij een goede én heel leuke ervaring.
Bedankt Peter!!
Het was toch interessanter dan ik had gedacht! Met name de stilistische vorm (Weston en Westhworth)spreekt me aan.
Opdracht serie Home: mijn keuze zijn de volgende foto’s
1. Geblindeerde ramen en capuchon op: afgesloten en focus op de studie
2. Tafel met hapjes, drankjes, ws. haar verjaardagsfeestje, maar zo te zien nauwelijks gasten: heeft niemand interesse, is er geen aansluiting?
3. Masker, half erop gesmeerd, ‘lege’ ogen: me mooi maken maar waarom zou ik het doen, wie ziet mij!
4. Twee personen op de bank, naar elkaar toe gericht: er is contact
5. Verdriet, haren los, opgeplakte wimpers: er is wat gebeurt, waar/wie ben ik?
6. Alles ingepakt, haren keurig gevlochten, verzorgde kleding: er is een keuze gemaakt, ze vertrekt.
7. De wimpers afgelegd: ik hoef me niet meer anders voor te doen dan ik ben.
Het soort stilleven (nog best lastig, ben benieuwd naar mening van anderen):
De nrs 1, 4, 7 duid ik als verwijzend
De nrs 2, 3, 5, 6 duid ik als documentair
Betekenis van het laatste drieluik van de serie én het toevoegt aan de portretten:
Hun dochter slaat een andere weg in, ze heeft gekozen, doet al wat meer wat ze zelf wil. De moeder legt zich erbij nee, de vader kijkt verdrietig naar de toekomst. Door de uitingsvorm van de ouders kon ik de laatste foto van de dochter anders interpreteren: ze zit daar alsof ze zich afvraagt of het wel de juiste keuze is geweest: ze kijkt niet bepaald blij of vol elan.