CURSUS DOCUMENTAIRE FOTOGRAFIE behorend bij het E-BOEK samen verhalen vertellen
Het is Koningsdag, mooi weer, Kleedjesmarkt in de stad. De vlaggen hangen uit, de mensen flaneren. Men is op zoek naar die ene schat, of zo maar aan het wandelen om te zien en om gezien te worden. Heeft zij een wens in vervulling zien gaan, haar slag geslagen? Kijkt ze daarom zo blij? Nee, zij is heel gedreven aan het demonstreren tegen de globalistische machtselite. Kijk maar op haar gele tas. En hij? Hoort hij bij haar en probeert hij net te doen of dat niet zo is?
HET PORTRET
Dit verhalende portret maakte ik als laatste in een drieluik: een serie van 3 foto`s waarmee ik wilde laten zien dat een persoon die zich niet geliefd, niet gewaardeerd, niet gezien voelt door liefdevolle aandacht open bloeit en zich durft bloot te geven. Dat laatste verbeeldt deze foto. Als op zichzelf staand portret zou je het misschien een subjectief portret kunnen noemen: het drukt een gemoedstoestand uit.
Dit was mijn volledige serie die ik de titel: “Ontluiken” gaf. Met dank aan Jinte, mijn model voor deze serie!
De eerste dag was de drukste Amsterdam, Unseen. Prachtige foto’s en ideeën opgedaan weer. De tweede dag was minder interessant regen en hangen in huis.
Foto’s in en rond het station in Arnhem.
Eerst 3 foto’s die, volgens mij, in de klok van Lemagny op ongeveer 14.00 uur staan. Foto’s met “een boodschap”:
Dan drie foto’s die ik op 15.00 uur wil plaatsen. Weergaven van “De werkelijkheid”, zonder echt objectief te zijn:
Dan, tot slot, drie foto’s waarin de vorm een hoofdrol speelt en die bijgevolg op 16.00 uur kunnen worden geplaatst:
Nog even terug naar een eerdere opdracht die voor mij nog open stond en waar ik inmiddels werk voor heb kunnen maken.
Het is een selectie van 4 straatfoto’s met als samenhang: Beeldrijm
Een leuke bezigheid en uitdaging om hier mee aan de slag te zijn, het smaakt naar meer! Rustig rondlopen en kijken wat zich zoal voordoet. Leuke situaties en vooral overeenkomsten in herhalende dingen, kleuren, bewegingen, schaduwen enz.
(als je naar het dashboard gaat, dan naar media en bibliotheek, kun je het beter bekijken)
Een fotograaf die van invloed is op mijn landschapsfotografie is Saskia van Boelsum met name haar landschappen met wolken. Ik zou haar fotografie indelen bij wereld en vorm.
Foto`s uit mijn jeugd……..
Wat mij vooral opviel bij het uitpluizen van de fotoalbums was de kleding. Verder voegde ik een foto toe van mijn fotograferende vader, mijn inspirator; hoewel zijn gevleugelde uitspraak was:”fotograferen is niets voor meisjes” (????!!!)
A. Wat wil Doug Wallace in beeld brengen?
Een vrijgezellenparty waarbij de feestvierders zich op een losgeslagen manier gedragen te midden van een “normale” omgeving. Het gedrag van de feestende personen in kwestie is uitdagend, onmatig en soms bizar duidelijk ook als gevolg van drankgebruik. In sommige beelden (hakken verruild voor slippers; het binnendragen van de opblaas penis; scene aan de boulevard; bij het inschenken van de drank; tijdens het eten in de cafetaria ) is ook zichtbaar dat de dames zich niet altijd even happy voelen.
B. De fotografische aspecten:
De beelden zijn spontaan genomen, uit de losse pols waarbij de esthetiek van het beeld is losgelaten. De kleuren zijn vaak primair en verzadigd. Dit alles maakt het verhaal sterker!
C. Serie van Anastasia Rudenko:
Sleutelbeeld 4: Moeder verstopt zich achter een deur terwijl vader om de hoek grijnzend naar haar kijkt; moeder in elkaar gedoken met een traan op haar wang. De dreiging en het verdriet zijn duidelijk voelbaar.
Sleutelbeeld 3: twee kindertekeningen: een met vader en moeder waarbij vader moeder met iets wil slaan. Door deze tekening is een kruis gezet. Op de andere tekening zijn bloemen getekend met eronder MAME: mamma. Het kind geeft met deze twee beelden een duidelijke boodschap: afkeuring van het geweld en troost en liefde voor mamma.
Sleutelbeeld 13: vader en moeder zijn in het gezelschap van een politieagent en moeder wijst naar vader als boosdoener terwijl vader het gebaar van “de vermoorde onschuld” maakt.
Alle beelden in deze serie zijn in zwart wit, door de onscherpte, korreligheid van e beelden en armoedige omgeving én door de scenes die zijn vastgelegd maakt de hele serie op mij een troosteloze, deprimerende indruk!
Uit de lange lijst van documentaire fotografen heb ik gekozen voor Ingeborg Everaerd. Haar werk spreekt mij zeer aan vanwege de voelbare connectie met de door haar gefotografeerde personen.
Foto: Ingeborg Everaerd uit de serie BÚSQUEDA