Een vormserie: glazen waarvan een deel lichtelijk aangeschoten raakt, maar zich ook weer redelijk herstelt……. (zit er ook een sequentieel element in?)
#3.4 Sjaan
Mag ik iets vragen over plaatsingen op de website? Het lukt mij niet om de reeks foto’s van de typologische serie netjes op een rijtje te krijgen. De eerste foto piept net iets naar boven. Mijn commentaar bij deze serie komt ook naast de foto’s in plaats van eronder. Verder staat de eerste foto van de associatieve serie ineens in het midden (oh wonder der techniek) in plaats van links uitgelijnd boven de andere foto`s van de serie.
Wat doe ik fout?
#3.3 Sjaan
Dit is een voorbeeld van mapjes van typologieën die ik af en toe voor de grap maak, b.v. van fietsen, lantaarnpalen, voordeuren van huizen, kaarsen en in dit geval: crucifixen.
Deze associatieve serie gaat over de gevangenschap van mijn vader tijdens de Tweede Wereldoorlog (hij overleed in 2011, bijna 95 jaar oud)…….. en nog……..
#1.2 Jakob
#1.2 Jim
Ereveld Tyne Cot nabij Passendale. Objectief
Ereveld Tyne Cot nabij Passendale. Subjectief
Meenenpoort Ieper. Objectief
Meenenpoort Ieper. Subjectief
De Brocantemarkt in Zutphen. Objectief
#5.3 C Paula
Het drieluik:
Wat ik er in zie is berusting, het is wat het is. Ontdaan van alle opsmuk, de wimpers. De tranen houd je er toch niet mee tegen. Het zelfportret van de fotograaf geeft zijn oprechte gevoelens weer, zonder al te sentimenteel te zijn.
#5.3 B Paula
de 1e gekozen foto: bloemen-tafeltje: zie ik als een verwijzing
de 2e gekozen foto: afvalemmer: zie ik als een verwijzing
de 3e gekozen foto: Engelse vlag-buiten: zie ik als documentair
#5.3 A Paula
Foto met de verwelkte bloemen op het tafeltje: Als een afscheid, niets is blijvend. Het einde van het voltallige gezin dat samen leeft en woont. De dochter staat op het punt haar ouderlijk huis te verlaten. Aan alles in een mensenleven komt een eind. Het afscheid nemen speelt naar mijn idee een grote rol in deze fotoserie.
Foto met de afvalemmer: de baldadigheid en wellicht opstandigheid van een opgroeiende puber (zoon). Relevant naar mijn idee, gezien de levensfase waarin het gezin zit en de gevoelens die daar bij komen kijken, zowel bij ouders als bij de jeugd in hun ontwikkeling.
Foto met de Engelse vlag in beeld: geeft de nationaliteit van de persoon aan en de woon/werk omgeving van de fotograaf. Een stukje buitenshuis wat de serie compleet maakt.
#3.3 Paula
Titel: Herinneringen en vergetelheid
Even teruggegaan naar deze opdracht, nog niet eerder aan toegekomen, maar het sluimerde wel om een associatieve serie samen te stellen met wat oudere beelden. Door het volgen van deze lessen merk ik dat ik er beter over na begin te denken hoe je een serie moet samenstellen, die inhoudelijk ook iets te vertellen heeft. Het is een persoonlijke serie geworden van gebeurtenissen, familie, gevoelens, verleden en verwerking. De titel is zo gekozen omdat mijn ervaring is dat binnen een familie, ervaringen en gebeurtenissen uit het verleden bij de ene persoon soms vergeten worden en bij de ander een onuitwisbare herinnering achter laat. Rest mij nog op te merken dat ik veel leer van deze lessen en oefeningen!
Niet al deze foto’s zijn verticaal, maar blijkbaar wordt dat automatisch zo weergegeven, desondanks is het denk ik duidelijk genoeg.
Hieronder nog even de reeks zoals het bedoeld was, met verticale en horizontale beelden. Wordt dan wel weer erg klein weergeven. Ik kwam erachter dat als je naar de mediabibliotheek gaat, je de foto’s van iedereen in wat groter formaat kunt bekijken.
#3.2 Sjaan
OPDRACHT A
De serie van Hellen van Meene
Dit is een boeiende opdracht, ook wel een uitdaging!
Ik koos voor de foto`s 2, 3, 1 en ook in deze volgorde. De foto`s vormen samen een verhaal in mijn ogen: het meisje moet naar bed maar voelt zich er niet happy bij (gespannen, ietwat angstige uitdrukking, zich beschermend met een dekentje) want als ze gaat slapen heeft ze last van nachtmerries (in foto 2 staat ze in het felle licht tegen de muur gedrukt; de sleutelfoto volgens mij. Ze kiest ervoor om de vlucht te nemen naar de huiskamer (foto3) waar ze in een stoel uiteindelijk in rustige slaap valt.
Alle foto`s stralen een jaren ’50 sfeer uit (kleurgebruik, muren, meubels, kleding)
Wat me bovendien trof waren de lichtvlakken, nogal driehoekig, die de muren en gordijnen belichten maar ook geheel of deels het meisje.
Ik zou de serie de naam “de nachtmerrie” willen noemen.
Opmerking: persoonlijk denk ik dat er allerlei combinaties van deze 10 foto`s mogelijk zijn met steeds weer een andere titel, zowel verhalend als documentair; dat maakt het voor mij een uitdaging, maar de serie die ik zelf heb gecreëerd riep bij mij de volgende emotie op: ik had met het kind te doen. Ze ziet op tegen de telkens terugkerende nachtmerrie, maar vindt voor zichzelf wèl een oplossing!
OPDRACHT B
Ik koos voor de documentaire foto’s van de fotograaf Jan van Veen, met name de reportage van Kurdistan in zijn serie Scars of war.
Door zijn manier van fotograferen (zijn standpunt en cameragebruik) brengt hij je “in” de foto; de kijker beleeft mee waardoor deze serie voor mij een sterk emotioneel karakter krijgt
Crimes are committed by people. They are not committed by abstract entities like nationalities. The victims are not abstractions, altought they are often perceived as much when their numbers accumulate by the thousands.”
