VISUELE VERHALEN VERTELLEN

Wat doen deze mensen hier. Een wat grotere groep, horen ze bij elkaar of hebben ze een gezamenlijk belang. Blijven ze op deze locatie, zijn ze in overleg en gaan ze op pad de wijk in. Ze vallen in elk geval op in hun gele hesjes.

Eddy van Wessel: een vooraf bepaalde opzet, de fotograaf had een missie, nl. de wereld laten zien wat er gebeurde op dat moment. De realiteit van de omstandigheden en mensen daar ter plekke. Een serie van journalistieke waarde en misschien nog wel meer van historische waarde.

Marijn Fidder: Een integere serie met beelden die een grote betrokkenheid verraden. De titel goed gekozen vanuit het perspectief van jonge kinderen om het e.e.a begrijpelijk te maken. Naast de foto’s van ernstig ziek zijn en zware behandelingen laat ze ook beelden zien van de belevingswereld van de jonge kinderen naast hun ziek zijn.

Merel Schoneveld: Het begint met beelden waar iedereen nog in afwachting is van het vreugdevuur als er nog niets aan de hand is. Vervolgens de ontzetting over wat er gebeurt en de boel volledig uit de hand loopt. Goed om te zien dat de serie de volgende ochtend wordt afgerond met de overblijfselen en de kater van een totale ontgoocheling van het feest wat het had moeten zijn. Rest mij de vraag of de fotografe daar ook de volgende ochtend opnieuw zou zijn gaan fotograferen als de situatie niet zo desastreus uit de hand gelopen zou zijn. Het maakt de serie in dit geval wel compleet.

Drie fotografen met een beeldverhaal

Voordat ik verder ga: een gedachtespinsel: is het niet zo dat in iedere documentaire/ ieder beeldverhaal “ik” verscholen zit? In iedere documentairefoto of serie die een fotograaf maakt neemt hij/zij toch (vaak onbewust) zichzelf mee?

Eddy van Wessel legt het verhaal vast van het overgebleven deel van ISIS. Hij vertelt een verhaal over een gebeurtenis in de wereld (3 uur) waarbij hij gebruik maakt van zwart/wit fotografie (6 uur). Er zit een boodschap in (12 uur) gebaseerd op zijn bedoeling met de serie (9 uur? Ik?)

Marijn Fidder laat beelden zien van kinderen met kanker waarbij ze de boodschap (12 uur) door wil geven van de veerkracht en de moed van deze patiëntjes. Er blijkt een verwevenheid te zijn met eigen niet verwerkte ervaring (9 uur, ik)

Merel Schoneveld legt met haar documentaire over het uit de hand gelopen vreugdevuur in Scheveningen een op feiten berustend verhaal vast (3 uur) dat later van historische waarde blijkt te zijn. Zou ze hiermee ook een waarschuwing af willen geven: dit nooit meer? {12 uur)

Onder invloed van veel drank en waarschijnlijk ook de invloed van de groep als zodanig waar niemand wil “achterblijven” in zijn gedrag, zijn naar mijn mening de uitspattingen tijdens het vrijgezellenfeest in beeld gebracht.

Snapshotachtig en recht voor z’n raap gefotografeerd, wat wel past bij het onderwerp. Geen technische hoogstandjes, dat zou wellicht ook helemaal niet passen bij deze serie.

Een kleine associatieve serie samengesteld uit recent gemaakte beelden. Intuitief gefotografeerd, zoals ik zo vaak doe. Zelf zie ik daar gebeurtenissen en gevoelens in terug. Benieuwd of anderen er ook iets in zien of dat het wellicht te persoonlijk is en mijn onderbewustzijn en associaties voor anderen niet tot uitdrukking komen in deze foto’s.

Sowieso is deze opdracht erg leerzaam, het maakt dat je anders naar je werk gaat kijken en hopelijk ook in de komende tijd gaat helpen om meer documentair te gaan fotograferen.

De weerslag van Opdracht 2.1

Ik vond het moeilijk om een keus te maken bij de tweede en derde foto van de opdracht omdat niet eenduidige documentairefoto`s toch vaak op verschillende manieren geïnterpreteerd kunnen worden???

Hernieuwde poging na een valse start.

Enkele sequenties die ik kortgeleden maakte:

korte impressie van 2 dagen.

eerste dag een fietstochtje in de regio , tweede dag op pad met trein en fiets naar een van mijn dochters voor een kort verblijf in hun huis tijdens de vakantie. Op pad in die mooie landelijke omgeving. Het zijn wel kleine bestandjes geworden zie ik, nou ja…het gaat om het idee en de uitvoering 🙂

Weerslag van twee dagen fotograferen wat me raakte

Na een dagje Boschoord (Drenthe), een dagje cultuur snuiven in Apeldoorn is het heerlijk om weer thuis te zijn!